Akupunktur tedavi yöntemleri, Çin’de Uygur Türkleri tarafından bulunmuş öncelikle kadim bir Doğu Tıbbı geleneğidir. Çin Hanedanlıkları tarafından, İnsanlık tarihinde çok eski MÖ 1000-700 yıllarında yazılı kaynaklarında aktarılan bilgilere göre akupunkturun belli temel felsefelerinden Qi Felsefesi- Yin&Yang Felsefesi -Beş Element Felsefesi gibi teorileri ile yazılı kayıtlara geçmiş; bahsi geçen dönemlerde yazılı kaynaklardan aktarılan bilgilere göre o dönemlerde Çin Hanedanlıklarındaki okullarda okutulan ve geliştirilen bu bilgiler, nesiller boyu aktarılarak , geliştirilerek, bu günlere kadar gelmiştir.(1)
Aslında, daha çok yazılı kaynaklarda günümüze gelen Acus (iğne), puncture (batırmak) sözcüklerinin birleşmesinden meydana gelen, batı dilinde Akupunktur ismi ile kullanılan bu tedavi yöntemi günümüzde Geleneksel Temel Çin Tıbbı (TCM) olarak bilinen doğu tıbbının, en iyi bilinen bir dalıdır.
Akupunktur, ince, sağlam, metalik (çelik, altın, gümüş gibi) iğnelerin cilde nüfuz etmesi ve daha sonra uygulayıcının ellerinin nazik ve spesifik hareketleri ile, bazen de elektriksel uyarı ile, akupunktur noktasına bir iğne batırma tekniği, De-Qi refleksinin alınması ile uygulanan bir tedavi yöntemidir. Geleneksel Temel Çin Tıbbı kapsamındaki sağlık hizmetlerinin yaklaşık %40’ı Akupunktur içerir, bunun yanı sıra bitkisel ilaçlar, beslenme davranışının düzenlenmesi, özel masaj teknikleri, yakı, moxa uygulamaları, hacamat ve bir dizi zihin-beden egzersizlerini içeren terapilerin bütününden oluşan ve insanı makro-kosmos içinde bir mikro-kosmos olarak değerlendiren ve onun biyoritimi içindeki harmonik dengesini hedefleyen bir bütünsel tedavi yaklaşımıdır.
Akupunktur tedavi yaklaşımı da her tedavi sürecinde olduğu gibi bireysel olarak bir tedavi algoritması ile planlanır, uygulayıcı hekim, uygulama yapılan hasta ve zaman birlikteliği ile fizik beden yüzeyinden başlayarak katman katman meridyen sistemindeki Qi akışının dengelenmesini hedefleyen, bir süreç tedavisidir.
Akupunktur Dünya da ve ülkemizde hekimler arasında tercih oranı artan, ilaç kullanmadan organların fonksiyonlarını düzenleyerek hastalıkları iyileştiren; bazı hastalıklarda tek başına küratif bir tedavi sağlarken, bazı hastalıklarda da büyük bir destek tedavi sağlayarak iyileşmeyi kolaylaştıran kadim geleneksel bir tedavi yöntemi olmasıyla oldukça dikkat çekmektedir.
Her hastalık tedavi sürecinde olduğu gibi Akupunktur tedavi sürecinde de mutlaka hastanın yaşam değişiklikleri hedeflenir. Mutlaka diyet, uyku, egzersiz, ergonomik düzenlemeler, psikolojik destekler fitoterapötikler ile düzenlemeler ile hastanın yaşam kalitesi desteklenir.
Kısacası, şifa ile rezone olmak için uygulanan akupunktur seansları ;hekim-hasta-zaman etkilerinin vücut ara yüzeyindeki meridyen sisteminin ilişkilerini, akupunktur ilmi esasındaki insana bakışla planlayarak ,akupunktur noktalarını kullanma ,ve bir çeşit bireysel bir yazılım programının yeniden fizik bedene yüklenmesidir diyebiliriz.
(1)Needham J 1977 Çin’de Bilim ve Medeniyet , Chambridge University Press , Chambrige Cilt2 s.232-242)
